Vloeiende bewegingen zijn mijn fascinatie. Het gaat zelfs zo ver dat het me opviel dat toen mijn man weer een aquarium ging opbouwen dat ik hou van vissen die vloeiend bewegen i.p.v. bijv. de vlugge stijve Tetra’s. Ik moest toen erg lachen om mijzelf. Mijn liefde voor zachte vloeiende bewegingen gaat ver.
In het rijden probeer ik altijd te zoeken naar de best haalbare beweging van mijn lijf. En ik probeer mijn paard mee te nemen in die beweging. Zowel fysiek als op de energetische hulpen. Met energetische hulpen bedoel ik richtingen van energiestromen die ik aangeef. Zo voel je heel goed van iemand of iemand bijv. meer afstand wil waardoor je een stapje achteruit doet of bijv. dat iemand je uitnodigt dichterbij te komen. Zo kun je ook aangeven met energetische hulpen welke richting een schouder op moet bewegen. Welke beweging de achterhand moet maken etc.
Nu zal het je misschien verrassen dat het paard dat het moeilijkst is om in deze beweging mee te krijgen Tiburon is (nu ik het zo schrijf. Elin kan er ook wat van met haar hypermobiele lijf 🤣). Tiburon is zo flexibel dat hij zich op allerlei manieren tussen mijn hulpen uit kan wurmen.
Probeer ik een nette overgang van stap naar draf te rijden waarbij hij zijn bekken mooi laat dalen. En hem vraag opwaarts weg te draven. Dan kan hij bijvoorbeeld aanspringen in een galop en dan wapperen met zijn manen om er een mooi special effect aan te geven. Het lijkt dan heel wat, omdat hij bijna op de plek aan galoppeerd. Echter spant hij zijn rug aan en is hij tussen mijn hulpen uit geglipt. Om hem echt mooi van achter naar voren te rijden vraagt heel wat verfijning. Hij is snel voor of achter de beweging waardoor ik bijv. naar voren kom te zitten, omdat hij ondanks zijn dalende kruis toch zijn billen opwaarts beweegt en mij uit het zadel zet.
En als ik probeer met mijn bewegingen energetisch zijn achterhand te bereiken dan is hij er een mastermind in om mij te ontwijken. Door die verstoringen en het tegenduwen van hem kreeg ik fysiek pijn in mijn heupen als ik hem reed, omdat mijn heupenkommen vrij plat zijn. Hierdoor moeten mijn spieren dan veel opvangen met zijn gewurm en gewapper.
Maar hoe langer we elkaar kennen en hoe sterker hij wordt. Hoe meer onze lijven 1 worden en ik hem kan helpen sterker en soepeler te worden en we meer een eenheid worden. En wat is dat een gaaf proces. Steeds meer is hij te rijden op die energetische hulpen doordat het nu makkelijker voor hem wordt deze te volgen.
Het was een hele reis. En het heeft me een lange adem gekost om door te zetten, want om hem echt van achter naar voren te rijden en niet in zijn comfortzone was een hele kluif. Hij werd boos als ik zijn grenzen probeerde iets te verleggen. Nu moppert hij soms even, maar voornamelijk is hij nu enthousiast en een briesend mannetje aan het worden. Hij begint steeds meer het comfort te ervaren van het echte werk.
Op de tekening heb ik geprobeerd de energiestromen uit te tekenen waarin we aan het werk zijn. Ik ben niet een goede tekenaar, maar ik hoop weer te geven waarin we steeds meer eenheid vormen.
Het verlengen van onze ruggen. Het dalen en opwaarts bewegen van ons bekken waardoor zijn achterhand beter naar voren kan komen en hij zijn romp omhoog kan brengen voor de schoftlift. En het verlengen van zijn hals (iets wat te hoog getekend...) vanuit zijn schoft en de hand op kan zoeken. Hoe sterker hij wordt hoe stabieler de aanleuning wordt en daardoor minder wappert met zijn wilde manen 😅
Dit proces heeft tijd nodig, maar ik weet dat we op de goede weg zijn. Ik weet dan wel dat hij echt van achter naar voren gereden is en dan voelt het echt als 2 lichamen als 1.
Wil je hier meer over leren? Klik dan op de button onder de tekeningen voor meer informatie over het volgen van houding & zit lessen.
Reactie schrijven