Wat verteld de loodlijn van het hoofd jou?

 

De loodlijn. Tja, iedereen die dressuurles heeft gehad heeft hem wel eens voorbij horen komen. Jarenlang was dit een hersenkraker. Hoe krijg je het paard goed ontspannen over de rug, op het achterbeen, in de aanleuning en dan ook nog de neus van je paard op de loodlijn?

Als kind moest ik het altijd doen met één les in de week op de manege in de groepsles. Op mijn 22e kocht ik mijn eigen pony Rasta. Een pony die dramatisch afgericht was onder het zadel. Ze was bang voor mensen, kon niet alleen zijn, het bit en alles in de omgeving was spannend. Van aanleuning en ontspanning was in de verste verte niet te spreken.  We waren voornamelijk bezig met damage control. Voorkomen dat ze er vandoor schoot. Nageven leerde ik. Dat was op druk. Hulpteugels zoals de thiedeman zijn geprobeerd, maar het bleef een pony die niet onder het zwaartepunt te rijden was en met een slaand hoofd.

Op mijn 30^ste kocht ik er twee pony’s bij. Een 3 jarige töltende Draver (Elin) die overbouwd is hoog en smal en een kruising Fries x Peruaanse Paso (Alegria) die ook overbouwd is en breed, lang en topzwaar is in haar front. Aanleuning was dus nog altijd een ver van mijn bed show.

In 2015 startte ik met de opleiding tot Instructeur Academische rijkunst. Ook hier lag teveel focus op druk op de voorkant. Ik stelde mezelf de vraag. Hoe kun je verwachten dat je paard in balans loopt als de ruiter er schots en scheef op zit.

En zo volgde ik in 2016 de opleiding tot Centered Riding instructeur level 1. Hier viel zoveel op zijn plek. Dit heeft veel in beweging gezet. Eindelijk een opleiding waar de balans van je paard begint bij de balans van de ruiter.

Door de jaren heen kwamen er nog meer paarden bij. En op dit moment heb ik een kudde van 6 totaal verschillende paarden. Die stuk voor stuk andere pijnpunten aan het licht brachten. Uren en uren heb ik in het zadel al door gebracht. Voelen en analyseren. Wat voel ik, wat doe ik en welk effect heeft dit op mijn paard? Dit was behoorlijk confronterend, vroeg veel geduld en bereid zijn eerlijk naar jezelf te kijken.

Oké er was veel werk aan de winkel. Tijdens de Academische rijkunst had ik geleerd om met mijn handen los van elkaar te werken. Ik ontdekte dat dit een enorme impact had op het uit elkaar vallen van je paard. Mijn handen moesten weer leren een eenheid te worden. Je bewegingstechnieken veranderen heeft tijd nodig. Je brein moet het leren het anders te gaan doen dan het al jaren deed en de snelheid van aansturing naar je ledematen moet opgevoerd worden. Dat je het denkt en al uit kunt voeren. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ook heb ik zoals bijna alle vrouwen van nature een holle rug. Bij Centered Riding leer je dat alles wat je doet door je paard wordt gespiegeld. Ofwel zelf een instabiele rompstabiliteit is dat ook bij je paard. Ofwel een holle rug bij je paard.

Inmiddels heb ik ontdekt dat de loodlijn je enorm veel verteld over de balans van jezelf en je paard. Op het moment dat de neus van je paard wijst naar de borst van je paard is de nek (de plek direct achter de oren) over het bit. Je paard loopt dan achter de loodlijn en ”over de kop”. En wat verteld jou dit. Ten eerst verteld je dit  dat je paard nog onvoldoende gewicht opneemt op het achterbeen. Dat kan komen door verschillenden oorzaken en evt. door meerdere oorzaken tegelijkertijd:

 

·       Je paard is nog niet sterk genoeg in de achterhand;

·      Bekken roteert de verkeerde kant op;

·      Je paard heeft nog onvoldoende rompstabiliteit;

·      De houding van de ruiter klopt niet;

·       Scheefheid ruiter of paard;

·      De handpositie van de ruiter klopt niet;

 

Er zijn een aantal punten waaraan je kunt herkennen waar nog aandachtspunten liggen.

Hoeven

Landt je paard op zijn teen of land je paard op een platte hoef. Raakt de teen als eerste de grond dan kun je daaruit opmaken dat het paard zich in de achterhand opduwt.

What goes up, must go down

Je raad waarschijnlijk al dat hiermee je paard zich neerwaarts duwt in de schouder. En daarmee gaat leunen op het bit.

 

Holle rug van de ruiter

Wanneer je rug hol is duw je je billen naar achteren. Logischerwijs duw je hiermee ook de achterhand van je paard weg. Je ziet dan ook een holling achter de kussens van je zadel (lendenen die “vallen”). Hierdoor kunnen gaat je paard meer stuwen en komt het achterbeen minder ver naar voren. Komt het achterbeen niet ver genoeg naar voren komt automatisch de wet van de zwaartekracht in actie. Er is meer gewicht voor het achterbeen. Hierdoor valt je paard op het voorbeen en gaat hij leunen op de hand en loopt hij achter de loodlijn.

 

Balans ruiter

Ook hier in een relatie met de loodlijn. Laat je je als ruiter leiden door de natuurlijke balans van het paard. Dan wordt je voorover gezet. Een paard is immers een grazer en loopt zijn neus achterna. Hierdoor ga je vaak ook steunen op de hand (hierover vertel ik straks meer). Heb je een onafhankelijke zit en kun je met je eigen lichaamsgebruik en rompstabiliteit goed je balans houden en rechtop zitten dan help je je paard balans te vinden op het achterbeen en kan je paard makkelijker meer gewicht aan de voorkant uitschuiven. Ofwel de neus naar voren brengen.

 

Scheefheid ruiter en paard

Niemand is compleet recht en motorisch even sterk in en links en rechts. In een correcte aanleuning heeft je paard evenveel gewicht op links als rechts. Dit gewicht komt uit de balans van ruiter en paard. Probeer maar eens te lopen en je gewicht op beide benen precies gelijk te hebben. En dat is alle tempo’s en bochten. Dat vraagt veel training. En 100% gelijk wordt het nooit. Maar hoe dichterbij je komt hoe stabieler de aanleuning wordt.

 

Handpositie

Ik zie het bit of de neusriem (voor als ik bitloos rij) als een target. Iets wat je paard probeert aan te raken. Je rijdt het paard in balans en vanuit daar zoekt je paard het contact op de hand. Dan is het van belang: waar gaat de energie van je hand heen? Probeer je je paard bij je te houden of leun je zelf op de teugel? Dan zullen je knokkels geen rechte verticale lijn vormen, maar een scheve lijn. Je knokkels verticaal en hand die toestaat stimuleert je paard om het contact naar voren toe op te zoeken. En daarmee de neus naar voren te brengen. “Denken” je handen naar je buik zal de neus van je paard ook terug gaan denken naar de buik.

Zoals je ziet zit er veel logica in. Als je zwaartekracht begrijpt en leert over de relatie tussen jouw lichaamsgebruik en die van je paard kun je heel doelgericht gaan werken aan je aanleuning. Er zijn natuurlijk nog veel meer factoren die meespelen, maar goed. Ik wil jullie niet laten verdwalen in mijn gedachten. En ondanks dat het logisch is vraagt het nog veel discipline en geduld. Je motoriek, eigen spieren en die van je paard moeten ook tijd krijgen om handigheid erin te krijgen en uithoudingsvermogen. Doe maar eens squats. Om daar een uur in door te kunnen gaan. Dat vraagt heel wat training, want dat is wat we van onze paarden vragen. Om continue squats te doen met extra gewicht erbij. Die ook niet altijd even fijn meebeweegt. Iets om over na te denken…

Voor mij geldt dan ook dat een goede instructeur die ook die details ziet dan ook van wezenlijk belang is. Die het verband ziet en je kan begeleiden naar steeds meer balans en eenheid.